Z jednej strony "Baraka" to 96-minutowy dziennik z podróży, z innej - medytacja nad naszą planetą. Reżyser Ron Fricke ["Koyaanisqatsi" [1982]] jeździł z 70 mm kamerą po całym świecie, by uwieczniać obrazy ludzi i natury. Niektóre z nich są zwyczajne, jak ruch uliczny na Manhattanie, inne - niezwykłe, jak zaćmienie słońca, jeszcze inne - pełne rozpaczy - jak widok śmieciarzy pełzających niczym kraby po wysypisku śmieci w Kalkucie.

Słowo "baraka" pochodzi ze starodawnego
jezyka Sufi i oznacza "oddech".
Niezwykły film dokumentalny, traktujący o nieodłącznych etapach życia, jakimi są narodziny i śmierć. Akcja dzieje się w różnych miejscach na ziemii- dzięki temu widz może poznać ich naturalne walory . Przedstawiona jest tu także niejako analiza negatywnych zachowań człowieka- jego okrucieństwo, niejednokrotnie prowadzące do autodestrukcji.

Film pokazuje cud narodzin, życia i śmierci. Odkrywając przed widzem naturalne piękno różnych miejsc świata, takich jak przyciągające uwagę przepiękne wodospady, niesamowite zapierające dech w piersiach syczące wulkany czy też ścianę płaczu w Jerozolimie. Twórcy ukazują także jego okrucieństwo, prostotę życia i skłonność ludzi do autodestrukcji. W filmie nie ma komentarza, nie słyszy się dialogów, szybko zmieniającym się obrazom towarzyszy tylko przejmująca muzyka...

Uduchowiona migawka z Planety Ziemia. Poetycki dokument "Baraka" to dziewięćdziesiąt sześć minut skondensowanej impresji na temat ludzkiego życia, jego tajemnicy, piękna, ohydy i okrucieństwa. Realizatorzy skupili się przede wszystkim na tych zachowaniach naszego gatunku, które dotyczą wiary w istnienie tzw. "drugiej strony".

Baraka -Wzruszająca opowieść, refleksja nad ziemią, ludźmi, religią , doskonale połączone ze sobą różnorodne obrazy tworzą kompozycję tak barwną jak nasza planeta. Do wyróżniających się cech w tym niezawierającym słów filmie mógłbym dodać fakt iż wyjątkowo obficie przedstawiona jest tu Azja i orientalizm, najwidoczniej autor uznał że przez azjatycki obraz najpełniej przekaże to co zamierzał. W filmie pokazany jest także element historii Polski, tzn. Obóz w Oświęcimiu oraz Bytom, co jest zaznaczone w adnotacji krajów asystujących w produkcji.

"Baraka" to rodzaj niewerbalnej filmowej refleksji, próba pokazania naszej planety odkrywająca naturalne piękno różnych miejsc świata, ukazująca stan ludzkiej duchowości. "Baraka" pokazuje cud narodzin, życia i śmierci, a także skłonność ludzi do samodestrukcji.

Słowo "baraka" to w starodawnym języku Sufi "błogosławieństwo, oddech, esencja życia dająca początek ewolucji". Mistrzowsko zrealizowany film, oddaje w przeplatających się ujęciach piękno i siłę natury.